MİZAHIN RENGİ NEDİR SORUMUZA HÜSEYİN ALPARSLAN'DAN NE GÜZEL BİR CEVAP...
Mizahın rengi yerine çizginin rengi tanımını tercih ettiğimi belirterek , renklerimi sana şöyle çaıklayabilirim.
Çizginin Rengi ;
Bir gün bir sokağa giresiniz. O sokağı bilmezsiniz , ama sizin ulaşmanız gereken bir adres vardır elinizde... Karşınıza çıkan ilk kişiye sormak yerine çoğunlukla , o sokağı ve ihtiyacınız olan adresi sorduğunuzda olumlu yanıt almayı tahmin ettiğiniz kişiyi bulursunuz genellikle.
Aldığınız yanıta hiç dikkat ettiniz mi?
“Sağdaki gazeteciyi geçin ...
100 metre düz yürüyünce karşınıza bir çeşme çıkar , hemen karşısındaki il halk kütüphanesinin köşesini dönün ...
kitapçının tam karşısında !”
gülümsersiniz , teşekkür eder ve adrese doğru yollanırsınız.
Tahmin ettiğiniz gibi , o kişi okumaya oldukça meraklı biridir.Onun renkleri , harflerin yanyana diziliminden kurulmuştur. Yaşamın renklerini kitaplar üzerinden görebilmektedir.
İş çizginin rengine gelince ;
Her gün geçtiğin sokaktaki , karınca yuvalarını , cam kırıklarını , çöp bidonunu karıştıran haylaz kediyi ve göremediğim nice değerleri gösterebilmektir.
Çizginin rengi ; mavinin bir başka mavi , sarının bilmediğin yönlerini anlatabilmektir.
Çizginin rengi , akan nehrin su ve çamurdan ibaret olmadığını , onun bazen boğduğunu , bazen hayat verdiğini , bazen de serinlettiğini , çağıldayan sesi ile sakinleştirdiğini , kimi zaman hayat , kimi zaman ölüm verdiğini duyurabilmektir.
Çizginin rengi şiir gibi edebi roman gibi ruhu keyife dinginliğe yöneltmeyebilir. Kimi zaman acıtır. Çizginin rengi acıtmayı iyi bilmektir.
Çizginin rengi , benim nasıl güldüğümü nerelerde coştuğumu bilip , coşturabilmektir.
Çizginin rengi bana ; göremediğimi göstermeyi , acıtarak , güldürerek , ürküterek , umut vererek kağıda dökmeyi bilmektir.
Hüseyin Alparslan
Çizgimin belki rahatsız eden bir yanı var, haklısındır. 
O kurbanı kesen adam, kurbanla iç içe insan, bizim ülkemizde gözü karardığında sanat merkezlerini basar, kendinde kendi gibi düşünmeyenleri yargılama ve infaz etme hakkı bulur, linç etmeyi bir vecibe sayar, kendisinden farklı olanı kâfir diye tanımlar, kılıcı olur inancının, işkenceci olur, gözü kırpmadan okula giden küçük kızların bacakları görünüyor diye, üzerine kezzap atar, hatta çekinmeden sinemalarda sıkıştırıp, yakar da. Yaver diye galeyana gelip mahalleleri basar, iş yerlerini yağma eder. Kurban içimize sinmiş bir kültürdür her an karşımıza çıkan. Sadece bir bayram nedeniyle rastladığımız bir şey değil dolayısıyla. Bu ülke sosyal ve siyasi tarihi kurban anlayışları kılıflara uydurulan cinayet girişimleri ile dolu gibime geliyor. Burada anlattığım olaylar benim bulduğum konular değil, hepsi oldu ve oluyor bu toplumda. Türkiye toplumunda biz isteyelim istemeyelim, aylardır evinde cesetlerle yaşamış, hatta kendi gibi dindar kadını bile göz kırpmadan öldürmüş Müslüman insanlar var. Ne kadar unutsak da yaşanan şeyler ortada. Sorsan kurban kesmeye alışkın olanlar yaptıklarını masum iş olarak da görebilir. 
